جغرافياي طبيعي و اقليمي استان هرمزگان بخش عمده‌اي از مساحت استان هرمزگان را مناطق كوهستاني در برگرفته‌اند و كوههاي اين منطقه ادامه رشته كوههاي زاگرس اند كه به تدريج از شمال شرقي به جنوب شرقي امتداد مي‌يابند . ادامه اين رشته همراه با كاهش ارتفاع، به تپه ماهورهاي آهكي، گچي و شني منتهي شده و به زمينهاي پست ساحلي خليج فارس و درياي عمان متصل مي‌گردد . اين ناحيه پست ساحلي، در اطراف تنگه هرمز وسعت بيشتري يافته، و شرايط مساعدي براي كشاورزي و صيفي به وجود آورده‌است . با توجه به مشخصات اقليمي و استقرار استان هرمزگان در منطقه فوق حاره‌اي، گرمي هوا مهم‌ترين پديده مشهود اقليمي آن است . استان هرمزگان از مناطق گرم و خشك ايران است و اقليم آن تحت تأثير آب و هواي نيمه بياباني و بياباني قرار دارد . هواي نوار ساحلي در تابستانها بسيار گرم و مرطوب است و گاهي نيز دماي آن از ۵۲ درجه سانتيگراد تجاوز مي‌كند . دماي متوسط سالانه اين منطقه در حدود ۲۷ درجه سانتيگراد است . از ويژيگيهاي آب و هوايي استان هرمزگان، يك فصل طولاني گرم و يك فصل كوتاه خنك است . فصل گرم همراه با هواي شرجي ۹ ماه به درازا مي‌كشد . فصل تابستان از اوايل اسفند ماه شروع مي‌شود، هوا رفته رفته رو به گرمي مي‌رود تااينكه گرما در ماه‌هاي تير و مرداد به اوج خود مي‌رسد . فصل خنك آن همراه با خشكي نسبي هوا در حدود سه ماه طول مي‌كشد . اين فصل از اوايل آذرماه شروع مي‌شود و تحت تأثير توده‌هاي هواي خنك غربي قرار مي‌گيرد . دماي هواي اين استان در سردترين شبهاي سال به ندرت به صفر درجه مي‌رسد و در روزهاي زمستاني دماي آن معمولاً از ده درجه سانتي گراد بالاي صفر پايين تر نمي‌آيد. اصولاً آب و هواي اين استان همانند آب وهواي نواحي بياباني است و ميزان بارشهاي جوي آن نيز فوق العاده اندك مي‌باشد . در اين منطقه، در حدود نه ماه از سال بارندگي مهمي صورت نمي‌گيرد و قسمت عمده بارندگي آن نيز در يك يا دو نوبت بوقوع مي‌پيوندد . در همان موارد اندك هم بارندگي آن اغلب مانند بارانهاي بهاري سيل آسا است وخسارات فراواني به بار مي‌آورد . ميزان رطوبت نسبي در سواحل خليج فارس عمدتاً بالا است و بين ۲۰ تا ۱۰۰ درصد نوسان دارد .