اميران يا حميران روستاي كوجكي از توابع بخش مركزي شهرستان گاوبندي در استان هرمزگان واقع در جنوب ايران. در حدود ۳۰۰ متر از سطح دريا ارتفاع دارد.
در دوران بيشين دوتن از قبيله العبيدلي بنامهاي «شيخ عبدالله العبيدلي» و «شيخ عبدالجبار العبيدلي» بر اين منطقه حكمران بودند.
از شمال هشنيز، از جنوب نخل جمال، از مغرب بوچير، واز سمت مشرق به علفدان محدود ميگردد.
جمعيتش در حدود ۲۵۰ نفر ميباشد كه اهل سنت واز پيروان امام محمد ادريس شافعي هستند. داراي مسجد، مدرسه، خانه بهداشت، وآب چاههايش شيرين است.
مردم اين روستا از نژاد عرب هستند وبزبان عربي وفارسي تكلم مينمايند.
در حدود ۲۰۰ خانه قديمي وتاريخي در روستا وجود دارد كه ازسنگ وكاه وگل ولاي ساخته شدهاست وتاريخش به چند صدسال پيش بر ميگردد.
دهستانها:
شغل اهالي صيد، ماهي گيري و كشاورزي است، تجارت و سفر و كار در منطقه پارس جنوبي است. وصادرات پارسيان در سابق خرما و غله بودهاست.
در منطقه پارسيان درههاي متعدي وجود دارد كه به صورت مسيل و يا رودخانه فصلي در جريان است، مشهورترين درههاي منطقه عبارتاند از: درواه گبري، رودخانه، درواه حلواي، درواه گز آبدين، دوراه چا درواه، درواه تنگ بردول، و درواه آبيار. در گوشه وكنار بعضي از اين درواهها زمينهاي (جوكار) وجود دارد كه در بعضي او قات كشاورزان در آن جو و گندم ميكارند و دراين سالها كه شهرستان با خشك سالي روبه رو شدهاست ديگر شاهد اب گيري اين درهها نيستيم.
در منطقه پارسيان نخلستان وسيعي وجود دارد و در زمان پيشين محصولات خرما و غله از اين منطقه به هند ومومباسا برده ميشدهاست ومردم منطقه از راه تجارت وسفر به هند و آفريقا امرا معاش مينمودهاند، نخلستان پارسيان به شرح زير است:
نخل فولاد، نخل جنگل غربي، نخل خلفاني، نخل ملا خنجيها، نخل درواه، نخل خواجه، نخل علي قاسم، نخل ملا اسحاق، نخل باقر حافظي، زريبه مير، زريبه ملا احمد وهزارها باغها ونخلستانهايي كه در دوران گذشته در منطقه وجوده داشتهاست كه متأسفانه بعلت ايجاد سدهاي كوچك در مسير ابخور اين زمينهاوكم بود آب شرين، بيشتر نخلها مردهاند و نابود شدهاند.از زمان ايجاد اين سدها در مسير اكثر نخلستانهاي منطقه خشك شدهاند.
پارسيان داراي كشتزارهاي گستردهاست كه عبارتانداز: گود قاسمو، چاه دروا، جنگل، خور خنجيها، بند ملا، خالصي، لمري، باغ مقبل، ارض بردول، زمين جوكار پشت كوه، در اين كشتزارها در حدود ۱۰۰۰۰ من جو و گندم و غله كاشته ميشود و زراعت ديم است كه اين اسامي در سالهاي قبل مورد استفاده مردم شهرستان بوده ودر سالهاي اخير ديگر از اين اسامي استفاده نميشود.
اين منطقه داراي غذاهاي بخصوصي است كه از ميان آنها ميتوان نام برد:
اين منطقه داراي قسمتهاي زيادي است كه از اين ميان ميتوان به احشام، {دشتي}متن ضخيم، بستانو، بهده، بوچير، جهواز، شيوو، ستلو، كوشكنار، فومستان، ميلكي، روستاي باصفاي خوزوو_ بركه دكا، سروباش، يرد خردو، يردخلف، يُرد قاسمعالي، يُرد كوخردي، كناردان- روستاي عماني -اشاره كرد.
طي سالهاي اخير پيشرفتهاي قابل توجهي در منطقه بوجود آمدهاست كه بهوسيله نهادهاي دولتي و همچنين نيكوكاران بودهاست كه از مهمترين اقدامات انجام شده ميتوان به موارد زير اشاره كرد: